De zaterdag van te voren was er een grote veiling van een boerderij inboedel waarvan de eigenaresse op 103 jarige leeftijd gestorven is en haar inboedel minstens zo oud is.
Helaas kon ik er niet bij zijn, maar ik had ook vast en zeker niet op gekund tegen de handelaren.
Het zal vast niet de laatste veiling en kans om met een veilingbordje te zwaaien geweest zijn.
De grote schaal die ik die dag kocht heeft een, tot toen voor mij onbekende, merkstempel, zonder de 'bekende' liggende sphinx.
Dat heb ik dan ook meteen opgezocht en ik vond enkele pagina's tekst met interessante feiten. Wellicht ook interessant voor jullie.
**************************************************************************************************
"Het bekende aardewerk van Regout werd altijd als iets heel gewoons beschouwd, waarop zelfs wat werd neergezien. Het gaat hier om industrieel vervaardigde massaproducten.
In 1836 werd er in Maastricht een aardewerkfabriekje opgericht met de handelsnaam 'Petrus Regout'.
Petrus Laurentius Regout werd op 23 maart 1801 geboren in Maastricht (overleden in 1878). Zijn ouders dreven een glas- en aardewerkhandel, die al vanaf het begin van de 18e eeuw in het bezit van de familie was geweest.
Na het overlijden van zijn vader zette zijn moeder de zaak voort, met behulp van Petrus, die toen 14 jaar oud was. Hij moest daarvoor wel zijn schoolopleiding staken. Regout begon met zijn aardewerkfabriek in de hal achter zijn huis.
Er bestond echter een geduchte concurrent: Engels aardewerk, dat op grote schaal werd geïmporteerd. Dit had tot gevolg dat vele Nederlandse aardewerkfabrieken over de kop gingen. Regout echter, wist een product te maken dat de kwaliteit van het Engelse aardewerk benaderde.
De naam 'Regout' wordt vaak ten onrechte gebruikt voor producten afkomstig uit de fabrieken van de 'Société Ceramique', die sinds 1851 eveneens gevestigd was in Maastricht. Dit misverstand wordt versterkt door de fusie van beide bedrijven in 1958: de N.V. Sphinx-Ceramique.
Om het productieproces te versnellen maakte men wel gebruik van stempels of sjablonen.
Fabrieksmerken
Er zijn hierin twee soorten te onderscheiden: de blindstempels, die na het vormen van de voorwerpen, wanneer deze nog zacht waren, dus voor het bakken en glazuren, met een stempel in de voorwerpen werden gedrukt.
En als tweede waren er de drukmerken, die pas na het bakken op de voorwerpen werden aangebracht. Bij Regout gebeurde dit meestal voor het glazuren.
Op artikelen met drukdecors komen meestal zowel een blindstempel als een drukmerk voor, waarbij soms het drukwerk over het eerder aangebrachte blindstempel heen is geplaatst.
De drukmerken zijn te onderscheiden in:
- fantasiemerken, waarin de namen van de patronen waarop ze betrekking hebben, zijn verwerkt (derde kwart 19e eeuw);
- krakelingmerken, met een ineenstrengeling van koord;
- het stadswapen van Maastricht: een door een engel opgehouden schild met een vijfpuntige ster (1861 t/m 1878);
- cirkelvormige merken: in het midden staat de decornaam (1867 t/m 1881);
- ovaal met Ao 1836 in het midden (1877 t/m 1883).
Sphinxmerken zijn:
- onder een liggende sphinx staat P.REGOUT&Co. en op een regel daaronder: MAASTRICHT. Deze tekst is binnen een rechthoekig kader geplaatst (1881 t/m 1892);
- Petrus Regout&Co. met daaronder: Maastricht. Deze tekst is binnen een rechthoekig kader geplaatst (1892 tot na 1900). Al spoedig werd de tekst MADE IN HOLLAND toegevoegd.
- PR blindstempel (1850 t/m 1880);
- ovaal met PETRUS REGOUT MAESTRICHT (1850 tot 1870);
- ovaal met P.REGOUT MAASTRICHT, met in het midden cijfers of letters (1850-1880);
- bijenkorfje met naamlint er onder (1850-1870);
- letterstempel (F of Z) met op de eerste regel P.REGOUT en daaronder MAASTRICHT, (1850-1877);
- ruitvormig blindstempel met in het midden een grote R (jaren '90 van de 19e eeuw).
Lieve groet,
Nadine
